Ислом нафакат савму салот аст,
Илмасту хаётасту низомаст.
Имруз,ки хароб аст хама чомиаи мо,
Ислом биомуз,ки дарси хаёт аст.
Эй бародар тан
фуруд овар ба Яздон саҷда кун,
Саҷда
бошад амри ҳақ эй номусулмон саҷда
кун.
Банда бе саҳву
хато айбу нуқсон нест, нест,
Сар ниҳода
бар замин бо чашми гирен саҷда кун.
Гуфт бо дил шуд
зи бар моен Расули Мустафо,
То шавад аз ту
ризо маъбуди Раҳмон саҷда кун.
Саҷда
сози авф месозад Худо ҳар ҷурми ту,
Хоҳи
гар еби наӌод аз нори сузон саҷда
кун.
Саҷдаи
ту мебарад охир туро суи биҳишт,
Мешавад он гаҳ
ғуломат ҳуру ғилмон
саҷда кун.
Офарид одам зи
хок он дам Худованди карим,
Гуфт бар ҷамъи
малоик назди инсон саҷда кун.
Сар кашид аз саҷдаи
бесуз зи даргаҳ ронда шуд,
То нагарди
душмани ҳақ ҳамчу
шайтон саҷда кун.
Аслу наслат қатрае
обест мағрури зи чист?
Хоксори пеша
гиру назди субҳон саӌда кун.
Ҳар саҳар бархез бо саҷда
Худоро ед кун,
Қалби ту равшан шавад аз нури имон саҷда
кун.
Дар масал омад
сари хамро набуррад дашнае,
То набурад
гарданат шамшери даврон саҷда кун.
Ҳар яке даъвои насли оли Сомон мекунем, Эй
бародар тан фуруд овар ба Яздон саҷда кун,
Саҷда
бошад амри ҳақ эй номусулмон саҷда
кун.
Банда бе саҳву
хато айбу нуқсон нест, нест,
Сар ниҳода
бар замин бо чашми гирен саҷда кун.
Гуфт бо дил шуд
зи бар моен Расули Мустафо,
То шавад аз ту
ризо маъбуди Раҳмон саҷда кун.
Саҷда
сози авф месозад Худо ҳар ҷурми ту,
Хоҳи
гар еби наӌод аз нори сузон саҷда
кун.
Саҷдаи
ту мебарад охир туро суи биҳишт,
Мешавад он гаҳ
ғуломат ҳуру ғилмон
саҷда кун.
Офарид одам зи
хок он дам Худованди карим,
Гуфт бар ҷамъи
малоик назди инсон саҷда кун.
Сар кашид аз саҷдаи
бесуз зи даргаҳ ронда шуд,
То нагарди
душмани ҳақ ҳамчу
шайтон саҷда кун.
Аслу наслат қатрае
обест мағрури зи чист?
Хоксори пеша
гиру назди субҳон саӌда кун.
Ҳар саҳар бархез бо саҷда
Худоро ед кун,
Қалби ту равшан шавад аз нури имон саҷда
кун.
Дар масал омад
сари хамро набуррад дашнае,
То набурад
гарданат шамшери даврон саҷда кун.
Ҳар яке даъвои насли оли Сомон мекунем,
Пас бие эй дуст ҳамчун
оли Сомон саҷда кун.
Раҳбарони
даври мо гуянд озод аст дин,
Пас баҳона
чист эй гумроҳу нодон саҷда кун.
Ин ҳама
нуру сафо аз файзи истиқлол бувад,
Баҳри
ободии мулки Тоҷдорон саҷда кун.
Қорие коми тавони уммати арзанда бош ,
То шавад он шоҳи
хубон шофеъи ту саҷда кун.
Пас бие эй дуст ҳамчун
оли Сомон саҷда кун.
Раҳбарони
даври мо гуянд озод аст дин,
Пас баҳона
чист эй гумроҳу нодон саҷда кун.
Ин ҳама
нуру сафо аз файзи истиқлол бувад,
Баҳри
ободии мулки Тоҷдорон саҷда кун.
Қорие коми тавони уммати арзанда бош ,
То шавад он шоҳи
хубон шофеъи ту саҷда кун.
Ҳайфи он умр ки дар ғафлату исен гузарад,
Ҳайфи он руз ки бе лаззати имон гузарад.
Ҳар ки ҳам чону ҳам амвол ба дуне бифурухт,
Охир аз олами се
руза пушаймон гузарад.
Пеши иблис ҳама мардони чаҳон номарданд,
Мард он аст ки
аз ин даҳр ба имон
гузарад.
Назди мардум ҳама даъвои ғуломи доранд,
Банда он аст ки
дар роҳи Ҳақ аз чон гузарад.
Аз гумони баду ғайбат чи муроде ҳосил,
Ҳайфи он умр ки бо ғайбати ерон гузарад.
Шайхи олам
бикушо васфи Худованд намо,
То ки ин лаҳза ба хушнудии Раҳмон гузарад.
Ба вақти қабз гуфт
Азроил ай Нуҳ,
Кашам аз қолаби ту ин замон руҳ.
Чи гуна ефти ин
дори дунро?
Ки диди базму
чархи нили гунро.
Бигуфташ ефтам
чун қасри дудар,
Шудам дохил зи
як хорич зи дигар.
Надидам ҳеч чизеро ба олам,
Назурда хушку
лаб з-ин по кашидам.
Ба дастам аз
гирифтан нест рангаш,
Ба дандонам зи
хурдан нест рангаш.
Гузашт чун хоб
чун хаеле,
Ба хотир нест
чуз ранчу малоле.
Ҳаминдам донаму ин сахтии чон,
Ба фазли Ҳақ шавад ин мушкил осон.
Назар аввал ба ҳоли пешу пас кун,
Пас аз он
давлати фони ҳавас кун.
Дило, ҳамвора таслими ризо бош,
Ба ҳар ҳоле, ки боши, бо Худо бош.
Худоро бош, агар
марди Худои,
Макун бегонаги,
гар ошнои.
Ҳадиси дузаху чаннат раҳо кун,
Парастиш хос аз
баҳри Худо кун.
Туро бар ҳар ду гети баргузиданд,
Ҳам охир баҳри
корат офариданд.
Зи ту чуз
бандаги кардан нашояд,
Аз У чуз
Худованди наеяд.
Дар ин дар ҳеч икроҳе набошад,
Аз ин беҳ ҳеч даргоҳе набошад.
Агар лофе зани ҳам лофи дин зан,
Ҳамеша даст дар ҳабл-ул-матин зан.
Ба ҳар коре мададгорат Худо ҳаст,
Далели роҳи динат Мустафо ҳаст.
(саллаллоҳу алайҳи васаллам)
Агар чанде
Сулаемони
Ба хоки дахр
яксони
Ваё чамшеди
хокони
Ба хоки дахр
яксони
Агар чанде асал
нуши
Агар малбуси
зард пусхи
Ба мохруён дар
огусхи
Ба хоки дахр
яксони
Агар чи фарди
даврони
Ба тахти хеш
Султони
Агар чи шохи
турони
Ки зуд аз шери
гурони
Писанди
пахлавонони
Ба хоки дахр
яксони
Ба ёди руи
чонони
Чунун ту сина
брёни
Чу булбул гар
газал хони
Ба хоки дахр
яксони
Ҷон бод фидои қаду болои Муҳаммад,
Бо гесӯи мушкини
сумансои Муҳаммад.
Ҷибрил ҷилавдори
Буроқаш шаби меъроҷ,
Ҳӯрон сафи дар саф ба тамошои Муҳаммад.
Арш аст сарафроз
зи ташрифи қудумаш,
Курсист ба болиш
зи таманнои Муҳаммад.
Хуршед гирифт хӯшае аз
хирмани ҳуснаш,
Маҳ рӯйканон бӯса зад аз
пои Муҳаммад.
Ташрифи заминаш ҳамаро вола намуда,
Ташрифи само ҷумла ба ғавғои Муҳаммад.
Шуд гулшани олам
зи туфайли гули рӯяш,
Аз шавқ ҳама булбули гӯёи Муҳаммад.
Омад ба қадаш хилъати лавлок мувофиқ,
Тоҷе ба сараш қавси "авадно"-и Муҳаммад.
То-ҳо лақабаш, васфи қабояш ба Музаммил,
Баҳри зафари хасм "фатаҳно"-и Муҳаммад.
Фардо, ки кунад ҷилва ба
бозори қиёмат,
Маҳшар шавад он рӯз ба тамошои
Муҳаммад.
Аз баҳри шафоъат ба ҳама уммати осӣ,
Бандад камари ҳиммату аъло Муҳаммад.
Хоки қудумаш сурма ба чашмони Ҷунунӣ,
К-ӯ ҳаст ба ҷон волаву
шайдои Муҳаммад.
(Саллаллоҳу алайҳи васаллам)
Ё
Раббо илмам бидодӣ ақлу тақвоям бидеҳ,
Хулқи хубу сирати аброри доноям бидеҳ.
Дину
имонам бисоз мустаҳками дӯр аз завол,
Мисли
асҳоби Расулат қалби бедорам бидеҳ.
Сабру
тоқатро бароям пешаи умрам
бисоз,
Бо
сабурӣ пайравӣ тавҳиди пурборам бидеҳ.
Ҳар куҷо бошам мадад кун ё Раббо аз фазли худ,
Пеши
ҳосидони бадгӯ чашми бедорам бидеҳ.
Нусрати
динат ба дасти мо бикун андар ҷаҳон,
Аҷри умри пур зи аъмоли гуҳарборам бидеҳ.
Ҳар замон мирам
бибахшо, ки манам ғарқи гуноҳ,
Маргро
осон бисозу раҳматат ёрам
бидеҳ.
Аз
дуои бад ҳазар кун
чун, ки расвоят кунад,
Бедару
бехонаву беҷою маъвоят кунад.
Бо
падар ё модари ғамхор макун ҷавру ҷафо,
Гар
дуои бад кунанд чоҳи бало ҷоят кунад.
Уф
магӯ андар ҷавоб бо волидайн, гуфто Худо,
Гар
бигуфтӣ дон Худо донаду расвоят кунад.
Гар
бихоҳӣ, ки Худо
бахшад гуноҳони туро,
Дур
бисозад аз ҷаҳаннам дар биҳишт ҷоят кунад.
Пас
бирав бо волидайн эҳсон бикун бо
хулқу мол,
Чун
шуданд розӣ Худоят чою масвоят кунад.
Гу
Худо аз волидайнам розӣ шав аз фазли хеш,
Ин
дуо лоики авфи зоти яктоят кунад
Маханд
инчо ки мичгони ту гирён аст дар фардо,
Агар рези дар инчо ашк хандон аст дар
фардо.
Ба андухи киёмат зард кун рухсораи
гулгун,
Ба сони шамси анвар мохи тобон аст дар
фардо.
Макун чабру ситам бар чони худ аз тарки
фармон,
Ба гайри укбахо хафт дарки сузон аст дар
фардо.
Касе гар андар инчо хирмани тоъат
набардорад,
Бас сад афсусу хасратхо пушаймон аст дар
фардо.
Чаро эй калмахаг бо чилваи ин зол менози?
Валекин айшгохи хоксорон аст дар фардо.
Ба махшаргох хар кас ба хар суе равон
гардад,
Ки майли Чунуни суи чонон аст дар фардо.
| 
